Voor mij bleek tanden bleken dé oplossing

Persoonlijk heb ik een beetje een ambivalente relatie ten opzichte van cosmetische ingrepen, aangezien mensen het zo snel lijken te doen: alles wat je niet mooi vindt aan jezelf kán in theorie veranderd worden en dus voelt het alsof je erop aangesproken wordt als je ervoor kiest dat niet te doen. Toch heb ik onlangs zelf ook iets laten doen – ik liet namelijk mijn tanden bleken – en het dubbele zit ‘m erin dat ik hier zo ontzettend tevreden over ben. Ik heb voor mezelf op een rijtje gezet waarom ik het te verantwoorden vind voor mezelf, en het belangrijkste argument voor mijzelf was dat ik eronder leed, echt lééd, dat ik gele tanden had. Het stond mijn normale omgang met anderen in intermenselijke relaties in de weg. Zo durfde ik niet eens meer uitgebreid te lachen, terwijl ik daar vroeger dol op was en het overigens om het minste of geringste deed. Hoe minder je lacht, hoe ongelukkiger je ook wordt, dat heeft een directe connectie met en invloed op elkaar. Bovendien werd ik er zo onzeker van en tastte het mijn zelfbeeld zodanig aan, dat ik me toch over die ambivalente gevoelens heb heengezet en het tanden bleken voor mij ineens niet meer zo’n raar idee werd. Zodra zoiets feitelijk kleins als vergeelde tanden zo’n grote invloed op je leven kan hebben, moet je mijns inziens onder ogen komen de mogelijkheden voor een verandering daarvan te overwegen. En dat heb ik gedaan – en ik heb er werkelijk geen moment spijt van gehad! Het is je eigen onzekerheid die je onder ogen moet komen uiteindelijk en ik heb ingezien dat een kleine en onschuldige verandering als je tanden bleken voor mij een enorm verschil heeft kunnen maken. Iedereen die worstelt met dit soort onzekerheden raad ik aan het nogmaals onder de loep te nemen en te kijken wat jijzelf daaraan kunt veranderen – je hoéft echt niet met die onzekerheid te blijven leven!